میگویند کسی که بازی بلد باشد همیشه پیروز است.کسی که خوب بازی  میکند پیروز است.

حالا او که با احساس من بازی میکند پیروز تر است یا من که با کلمات؟

فکر میکنم او پیروز تر است.چون وقتی با احساسم بازی میکند و خرد میشوم به سراغ کلمات می آیم و تازه بازیگر بازی میشوم.

آری..او پیروز تر است.من همیشه سرشکسته ی بازی هستم. همیشه!

..................................................

پ.ن

بیا...این هم بلند بالا و ذوق آورنده(مراجعه شود به صفحه کامنت پست قبل!)

تقصیر من نیست.از کوزه همان تراود(طراود)که در اوست.

راستی اینجا کسی بازی با احساسات بلد نیست؟

خاطره شده درجمعه 89/6/5ساعت 11:54 عصربا قلم تبسم بهار دل نگاشته ی شما( ) |