شب که میشود بی خوابی میزند به سرش . مدام دور اتاق تاتی تاتی میکند و آخر هم خود را می اندازد در بغل من و آرام آرام زیر گوشم نق میزند . چشم هایش را روی شانه ام فشار میدهد و هی بی قراری اش را نشانم میدهد . حسابی بی قرارم میکند .گاهی باخودم فکر میکنم شاید اگر بخوابم او هم کم کم بخوابد . اما بی خوابی اش خواب را از چشم هام میگیرد و تا صبح آرامم نمیگذارد .

نمیدانم چه میشود که شب ها اینطور متلاطم میشود . هرچه هست باید برای این اوضاع فکری کنم . . .

الان هم نشسته کنار من و آرام آرام گوشه ی لباسم را میکشد ...

غم را میگویم

دختر ِ کوچکم ...

خاطره شده درپنج شنبه 92/12/15ساعت 11:37 عصربا قلم تبسم بهار دل نگاشته ی شما( ) |