بسم رب السماوات

سنگین شده...

هم دلم..

هم روحم..

هم چشمانم...

می لرزد..

هم دلم...

هم روحم...

هم دستانم...

شکسته...

هم دلم..

هم روحم...

هم بغضم...

به بن بست رسیده ...

هم راه های پس..

هم راه های پیش..

فقط انگار راه آسمان باز است...

سرم را بالا میگیرم...

با تمام غمم به آسمان تکیه میزنم...ابرها میبارند...ابرها غمگین میشوند و میبارند....ابری میشوم و میبارم...

خدایا ..من اگر به آسمانت دل خوش نکنم.....زمین میخورم..این زمین مرا میخورد...این زمین مرا میبلعد ..این زمین....

دلم فقط به تو خوش است...لبخند عزیزم را برگردان....

بحق فاطمه (س)

خاطره شده دردوشنبه 90/2/12ساعت 6:3 عصربا قلم تبسم بهار دل نگاشته ی شما( ) |