يک دل سير گريه کرده بودم چشم هايم هنوز در ادامه آن درد عجيب ميان سينه ام مي سوخت ...آدم به خانه قديمي ... آمدم تا از حالا يم پرت شوم مگر به روزي خوش... خانه خودم که را از جنس آه آفريده اند هر خشتش ، يکي از همان تير ها بوده که چشم هايم در ادامه اش دويده اند ...