گاهي بلند بلند آيييييييي ميکشم.
دوست عزيز اينروزها از آن بلند بلند آي گفتنهاييست
که از درون، فشار به تمام وجود بيروني ات مي آورد
آزمايش
حکمت
قلب
هرچه آنقدر دلتنگ نفس هايش فقط نفس هايش ميشوي
که سردي دي از وجودت بيرون نميرود.
خدايا به ياد چمران که دردي که نماينده ي تو ست را در آغوش کشيد
دل اين نويسنده ي وبلاگ را آرام کن.