سلام تبسم جان...:))
ياد روز آخر دوره ي کارشناسي افتادم...چه بدبختي ها کشيديم...
و معني حقيقي کلمه ي «دوندگي» را فهميديم!!
فقط به خاطر يک عالمه امضا از آبدارچي دانشگاه گرفته تا رياست کل و... هرجاي دانشگاه را نديده بوديم بالاخره زيارت کرديم و مستفيض شديم!:)
و پدر در آمدگي را حس کرديم کامــــــــــــل!!:دي
خب ديگر چه کنيم...ما ها ارباب رجوع هاي آينده بوديم...
و بايد آموزش مي ديديم و چه جايي بهتر از دانش گاه؟!نه؟!:دي
ممنون از نوشته ي جالبت که باعث تجديد خاطرات گرديد!!:)