"..اما اي خداي بزرگ يك چيز بيش از همه چيز به من ارزاني داشتي كه نمي توانم شكرش كنم و آن درد غم بود.

درد و غم از وجودم اكسيري ساخت كه جز حقيقت چيزي نجويد،جز فداكاري راهي بر نگزيند، و جز عشق چيزي از آن ترشح نكند.

خدايا نميتوام براين نعمت تورا شكر كنم، ولي به خود جرات ميدهم از تو بخواهم اين اكسير مقدس را تباه نكني"

قسمتي از نيايش اي شهيد دكتر چمران

دوباره سلام ؛ديشب خلي اتفاقي اينو خوندم و ياد دلنوشته تو افتادم. گفتم شايد بد نباشه به توهم بگم.

فعلاباي باي