سلام؛ چي بگم؟!
هر غمگين نويسي‌اي محکوم نيست. چون بعيد مي‌دونم غم شما از سنخ غم‌هاي دنيوي باشه. مناجاتتان با خدا نقطه‌ي اوج داستان بود که واقعا لذت بردم. اما به طور کلي پست قبلي‌تون بيشتر بهم چسبيد. در مورد کابوس هم شما را رهنمون مي‌کنم به يک توصيه‌ از آيت الله بهجت که فرمودند: ‌سوره هايي که با «قل» شروع مي شود در وقت خواب بخوانيد و علاوه بر آن دعايي که در جنات الخلود نقل کرده اند بخوانيد. دعا اين است: «سُبْحَانَ اللَّهِ ذِي الشَّأْنِ دَائِمِ السُّلْطَانِ عَظِيمِ الْبُرْهَانِ کُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِي شَأْنٍ ثُمَّ قُلْ يَا مُشْبِعَ الْبُطُونِ الْجَائِعَةِ وَ يَا کَاسِيَ الْجُنُوبِ الْعَارِيَةِ وَ يَا مُسَکِّنَ الْعُرُوقِ الضَّارِبَةِ وَ يَا مُنَوِّمَ الْعُيُونِ السَّاهِرَةِ سَکِّنْ عُرُوقِيَ الضَّارِبَةَ وَ ائْذَنْ لِعَيْنِي أَنْ تَنَامَ عَاجِلا».
موفق باشيد خواهر نقاش باشي!