(لطفا دقیقا با لحن گوینده ی راز بقا بخوانید)

این گونه جانوران دوپا معمولا در تمام دنیا به صورت پراکنده یافت میشوند.اما در مناطقی مانند ایران که سواد از سر و کول مردم بالا میرود متراکم تر هستند. حتما و قتی در کوچه و خیابان قدم میزنید آن ها را بار ها مشاهده میکنید در حالیکه سر چها راه ایستاده اند و هوا میخورند!!!!!یا در صفاییه ها قدم میزنند یا در بوستان ها به شلنگ دراز قلیان ها پک زده و دودش را در حلق مردم میکنند. یا...

این موجودات ،لیسانسه نام دارند.

لیسانسه ها جاندارانی  هستند که 9 ماهه متولد شده ،10-12 سال مراحل مقدماتی آموزش را دنبال کرده و بعد در سن 18 سالگی بعد از یک امتحان 4 ساعته ناگهان بزرگ میشوند و محیط زندگی خود را تغییر داده همگی به خوابگاه های دانشگاه ها کوچ میکنند.

4 سال در آن مکان تحصیل کرده و سپس عمل انتزاع بقا صورت میگیرد. بطوریکه هرکس زودتر کار پیدا کند یا پارتی کلفت تری داشته باشد زنده میماند و دارای زن،خانه،ماشین و احتمالا بچه میشود. اما ضعیف تر ها با مهر لیسانسه ی بیکار بر پیشانی، به دل جامعه باز گشته و چهار راه نشینی،الافی،عیاشی،چشم چرانی و انواع و اقسام مخ زنی را بر میگزینند.بعضی از این موجودات که دارای قدرت و اراده ی بیشتری هستند برای ادامه ی حیات دست و پنجه نرم کرده و به کارهایی مانند کارگری،دست فروشی،آب حوض کشی،چاه باز کنی و ... روی می آورند.

برای تقریب این اطلاعات به ذهن مبارکتان یکبار از شاگرد بقال سر کوچه تان سوال کنید که میزان تحصیلاتش چیست تا بفهمید لیسانس حسابداریست یا آن عمله ی کوچه بغلی که لیسانس معماری دارد یا لیف فروش سر بازار که لیسانسه ی صنایع دستی است.یا من که لیسانس ادبیات هستم و میدانم روزی نویسنده ی بزرگی...ببخشید .اوستایم صدایم میزند. انگار چاه یک جا گرفته است.

..............................................................................

پ.ن:این یکی از انشاهای طنزم بود.دیدم چرک نویسش افتاده رو زمین ممکنه به سطل زباله ی تاریخ بپیونده ترجیحا ثبتش کردم.

پ.ن2:حراف جان..شما درس بخون. شما حتما کار پیدا میکنی!!!

پ.ن3:من لیسانس ادبیات نیستم . من تازه ترم 3 ام. هیچ ربطی ام به ادبیات ندارم.این نوشته رو از زبون یه لیسانسه ی ادبیات نوشتم.

خاطره شده دردوشنبه 89/7/19ساعت 4:43 عصربا قلم تبسم بهار دل نگاشته ی شما( ) |