پيام

عطرهايم جلوي آيينه /سدر و کافور و عود هم دارم /گاه گاهي به جاي ادکلنم/ بوي کافور بر تنم دارم/ خآنه م تنگ و سرد و تاريک است /تن من هم بزور جا شده است/ بين ديواره هاش فاصله نيست /خآنه ام مثل قبرها شده است/ نعش من روي شانه ام مانده /مرده اما هنوز پر درد است /شانه هايم چقدر ميلرزد/چقدر باز خآنه ام سرد است . شاعر : خود ِ بيخودم !

@بداهه ي بعد از قبرستان ... @ کپي نشود @اراجيف است . نشر اراجيف ممنوع

بي نظير بود . احسنت واقعا ........شعرهاتون به مراتب از عاشقانه ها و نثر هاتون قوي ترند

زيبا

عه . آقاي افشار همه ميگن نثر هام قوي ترن که !

ممنون " حرف امروز من "

نظر منه البته . نثرهاتون محتواي زيبا و دلنشيني داره مثلا عاشقانه ها ولي تو فرمشون اين نقد وارده که آهنگين نيستن ( در همون اندازه اي که از نثر انتظار ميره ) .

يه خاطره تلخ رو برام زنده کرد

خآنه از هرکه نيست پر شده است ../ اين مصرعو دوسش داره..

ممنونم. خب همه ي نثر ها که نبايد آهنگين باشن .

ببخشيد سميه خانم... ... / کي دوسش داره آقا سبحان ؟

سبحانو ميگم بانو.. اون مصرعو دوس داشت..

خدا آخر و عاقبت همه ما رو ختم بخير بفرمايد. آمين

خانم ِشاعر اون روز برام دعا کنيد لطفا

آهان / واي آقاي فخري ... کوتا بيايد ..دي : / کدوم روز خانم نورالزهرا ؟

همون روزي که «گم شده بند نازک کفنم»

اهان. دور از جون

خيلي عاليه

ممنون آقا اميد