عروسک ِ کودکيم محرمه رازهاي کوچک ِ کودکيم بود ، در دل گرفتگي هايم به آغوش مي کشيدمش و چقدر کودکانه نوازشش مي کردم و مي بوسيدمش ... سنگ ِ صبورم بود که .... واي خداي من سنگ ي صبور کودکيم را فراموش کرده ام ؟ نکند حالا هم ...! راستي ! مي توانم هنوز عروسک داشته باشم؟ شايد بهانه اي شد براي يادآوري ي روزهاي پاکم ... شايد بهانه اي شد براي زنده شدن آن روزها .... من عروسک ميخواهم:((