آره
جسارت منم كم شده..
حتا توي نگاه كردن..
هي بايد بدزدم نگاهمو..

وقتي يه جايي نشسته اي و با اعتماد تکيه ات رو دادي بهش ..وقتي يهو فرو ميريزه ...آگاهانه خودشو کنار ميکشه جسارت آدم کم ميشه..وقتي تو خونه ي امن خودت زمين زير پات ميلرزه و رختخواب گرمت رو از اعتماد خالي ميکنه و پرش ميکنه از حس رها شدگي(اين کلمه رو با تمام وجودم انتخاب کردم)..حس رها شدگي...و بعد همه چيز جلوي چشمات تار ميشه و همه جا رو مه آلود ميبيني و اين کمي ديد و تاري ديد باعث ترس و کم شدن جسارت ميشه..درست شبيه راننده اي که فقط دو متر از روبروش رو ميبينه و جسارتش در گاز دادن کم ميشه..وقتي ..بذار ديگه چيزي نگم..براي بهتر نشون دادن منظورم بهتره نويسنده و همه ي خواننده هاي اين کامنت به اين کلمه خوب فکر کنن...چند لحظه خواهش ميکنم فکر کنيد...به اين کلمه( حسِ رها شدگي)

سلام. چقدر حس همزادپنداري بهم داد هم نوشتتون و هم آهنگ وبلاگ! يه زماني آهنگ وبلاگ منم بود.

فکر کن پاک کن نيست، همين

آخ که چه قدر جسارت به اين دکمه ربط دارد...

سلام .جسارتتون مستداااااااااااااااااااااام منم ازدواج که نکرده بودم جسارتم بيشتر بودا