کشتي پهلو گرفته :
گاهي احساس مي کردم که فاطمه اصلا دل ندارد . وقتي مي ديدم به هيچ چيز دل نمي بندد، با هيچ تعلقي زمين گير نمي شود. هيچ جاذبه اي او را مشغول نمي کند. هيچ زيور و زينت و خوراک و پوشاکي دلخوشي اش نمي شود، هر داشتن و نداشتن تفاوتي در او ايجاد نمي کند ، يقين مي کردم که او جسم ندارد ، متعلق به اينجا نيست . روح محض است ، جان خالص است.
گاهي احساس مي کردم که فاطمه دلي دارد که هيچ مردي ندارد ، استوار چون کوه ، با صلابت چون صخره ، تزلزل ناپذير چون ستون هاي محکم و نامرئي آسمان...
هميشه فاطمه ها زودتر از عمرشان دنيا را وداع ميکنند و به مقصدشان مي رسند...

سرم که خلوت شود ...
مي آيم تا يک دل ِ سير ببينمت...