سلام. اتفاقي گذرم به وبلاگتون افتاد و از نوشته تان رضايت غمناکي به دلم نشست.با غزل صداقت موافقم.ما هم مانند يعقوب پامبر ناله ي دلتنگي مان را تو گوش خدا زمزمه کنيم که"رب إني أشکوا بثي و حزني اليک".
چه خوب که خدا هست،همه جا هست،تا هميشه هست،بالبخندي پايدار ونجواي"ادعوني استجب لکم
پيروز باشيد"