صاف و ساده و خاکستری

روی زبری دیوار سیمانی

بی اختیار

مدام به این طرف و آن طرف کشیده میشود 

دور از دیوار سیمانی ایستاده ام

و

به زبری دیوار میکِشَمَش . . .

نه زخم شدنش را احساس میکنم

نه خراش تَنَش را

. . .

اصلا به روی خودش نمی آورد که در حد سایه بودنش مجروح میشود

فقط دائم با امر ِ من تکان تکان میخورد

سایه ی خوبی دارم

صبور و نجیب است

شاید

به خودم رفته

سایه ی خوبی هستم

وقتی با اشاره ی دیگرانِ دور از زبری ها

روی زبری ها کشیده میشوم

نه  زخم شدنم را میفهمند

نه خراش ِ تنم را

فقط مدام صبر و  نجابتم را تشویق میکنند

سایه ی خوبی هستم

صاف و ساده و خاکستری

خاطره شده درجمعه 91/2/1ساعت 11:29 عصربا قلم تبسم بهار دل نگاشته ی شما( ) |